„Holandia? Naprawdę nie da się jakoś zmienić kraju?” – to była moja pierwsza reakcja po zobaczeniu wyników z rekrutacji do programu Erasmus+. Zdziwieni? Uważacie, że każdy dostaje się i jedzie w zaplanowane wcześniej miejsce? Niekoniecznie. Czy to od razu oznacza, że wymiana musi być porażką i wrócicie z niej niezadowoleni? Wręcz przeciwnie!
Droga na uczelnię w Venlo,
Źródło: zbiór własny autora
Saloniki to drugie co do wielkości miasto w Grecji, gdzie kultura grecka przeplata się z kulturą turecką. Jest to miejscowość portowa, znana już od starożytności. Pochodzą stąd Cyryl i Metody – patroni Europy. Tutaj przybył św. Paweł podczas swoich podróży misyjnych, kierując do mieszkańców swoje 2 listy (1 i 2 list do Tesaloniczan). Tutaj też urodził się znany i lubiany przez Turków Mustafa Kemal Ataturk i tutaj też było mi dane spędzić rok na studiach w ramach Programu Erasmus +.
Źródło: zbiór własny autora
Zamek Uçhisar,
Źródło: zbiór własny autora
Wybrałam ten kraj, ponieważ mam wielu znajomych z Turcji, którzy byli w Polsce w ramach programu Erasmus+. Bardzo chciałam się z nimi ponownie spotkać i poznać ich kulturę, o której tak wiele słyszałam. Jestem studentką filologii angielskiej Uniwersytetu Szczecińskiego. Dla mojego wydziału możliwości wyjazdu było sporo, a w samej Turcji miałam do wyboru trzy różne uczelnie. Były to Boğaziçi University w Istambule (najlepsza uczelnia wyższa z tego, co słyszałam od znajomych), Anadolu University w Eskişehir (według mnie najlepsze miasto dla studentów) oraz Akdeniz University w Antalyi (bardzo turystyczne miejsce). Mój wybór wahał się między Antalyą a Istambułem, jednak padło na Antalyę. Continue reading
Myśląc o wyjeździe na Erasmusa nie wiedziałam, jaki kierunek chciałabym obrać. Po sprawdzeniu wszystkich dostępnych możliwości, to właśnie Cypr zwrócił moją uwagę. Szczerze mówiąc, wcześniej nie wiedziałam zbyt dużo na temat tej niewielkiej wyspy. Gdy poczytałam nieco więcej i dowiedziałam się, że jest to najbardziej wysunięta na wschód wyspa w Europie, że jako jedyna stolica na Starym Kontynencie jest podzielona na dwie części – grecką i turecką, że jest to wyspa narodzin Afrodyty oraz plaż, które plasują się w czołówce najpiękniejszych europejskich plaż – nie mogłam wybrać inaczej!
Panorama,
Źródło: zbiór własny autora
„To kiedy następna rekrutacja?”- to były pierwsze słowa, które wypowiedziałam po powrocie z Erasmusa w Hiszpanii. Spędziłam tam najpiękniejsze miesiące mojego życia, poznałam mnóstwo cudownych ludzi i zwiedziłam miejsca, o których mogłam tylko marzyć, gdyby nie Erasmus.
Zacznijmy od początku. Dlaczego Hiszpania? Osoby, które mnie znają wiedzą o moim zamiłowaniu do tego kraju. Według mnie język hiszpański to jeden z najpiękniejszych języków, jakie istnieją. Hiszpania ze swoim klimatem i krajobrazami to jedna z najbardziej popularnych destynacji wakacyjnych. Kolejnym plusem tego miejsca są ludzie – pozytywnie nastawieni do życia, wiecznie uśmiechnięci, radośni i żyjący we własnym tempie. Tak więc Erasmus w Hiszpanii był moim marzeniem, od kiedy dowiedziałam się, co to jest za program i na czym on polega.
Cała Hiszpania jest bardzo piękna, lecz mnie szczególnie ciągnie do małych miejscowości, więc gdy zobaczyłam dostępne uczelnie: w Barcelonie, Madrycie i Almerii, bez zastanowienia wybrałam tę ostatnią. “Gdzie właściwie jest ta Almería?”- jest to jedno z bardziej popularnych pytań, jakie słyszałam, gdy opowiadałam znajomym, że wybieram się tam na Erasmusa.
Almería leży w południowo-wschodniej Hiszpanii, w regionie Andaluzja, w prowincji Almería, której jest stolicą. Nie jest to duże miasto, gdyż liczy jedynie 194 203 mieszkańców. Miasto położone jest nad Morzem Śródziemnym, u podnóża Gór Betyckich. Jest to strefa ciepłego klimatu stepowego, więc zima ma łagodniejszy przebieg, niż w pozostałej części Hiszpanii, a lato jest upalne. Średnia roczna temperatura wynosi 18,5 stopni Celsjusza. Almería jest najbardziej słoneczną stolicą prowincji w Hiszpanii, z 3050 godzinami słonecznymi w ciągu roku.
Widoki w Almerii,
Źródło: zbiór własny autora
Długo zastanawiałem się, gdzie mógłbym wyjechać na Erasmusa. Wybór padł na Brest w północno-zachodniej Francji, 150-tysieczne miasto nad Atlantykiem. Mijają dwa lata od mojego wyjazdu. Byłem wtedy studentem IV roku Finansów i Rachunkowości na Uniwersytecie Ekonomicznym.
Niektórzy z moich znajomych zastanawiali się, dlaczego chcę wyjechać do miasta 4 razy mniejszego od Krakowa, w którym wówczas mieszkałem. A mnie po prostu ciekawiło, jak to jest mieszkać na drugim krańcu Europy, w regionie, który śmiało można porównać do Śląska lub Kaszub. W Bretanii nic nie jest typowo francuskie, a Bretończycy to nie Francuzi!
Widok z zamku w Breście na port (widoczna wieża Tanquy),
Źródło: zbiór własny autora
Odkąd pamiętam w domu był globus, na który mogłam patrzeć godzinami. I odkąd pamiętam wiedziałam, że jak tylko będę mogła sobie na to pozwolić, nie stracę żadnej możliwości na podróżowanie. I tak się stało… Studia? Erasmus!
Widok ze wzgórza Petřín.
Źródło: zbiór własny autora
Na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie studiuję Gospodarkę przestrzenną, więc wybór destynacji był już z góry bardzo zawężony. Francja, Niemcy, a może Czechy? Przed takim wyborem stanęłam, składając dokumenty. Szczerze powiedziawszy, żaden z wcześniej wymienionych krajów, miał się nijak do moich marzeń o gorącej Hiszpanii i spędzaniu semestru na plaży. Jednak po krótkim namyśle padło na Pragę! Po wymianie e-maili z dziewczyną, która była tam rok przede mną wiedziałam, że to będzie wspaniała przygoda. Nie mogłam się doczekać wyjazdu, odliczałam już tylko dni… Continue reading
Od zawsze lubiłam podróżować, poznawać nowe miejsca oraz ludzi. Dlatego, gdy rozpoczęłam studia na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie i dowiedziałam się o programie Erasmus, byłam gotowa aplikować na wyjazd w zasadzie od razu. Kiedy tylko pojawiła się taka możliwość, zebrałam wszystkie potrzebne dokumenty i złożyłam je w Biurze Programów Zagranicznych.
Byłam tak zafascynowana możliwością odbycia wymiany zagranicznej, że właściwie nie sprawdziłam dokładnie dostępnych uczelni i nie zastanawiałam się zbyt długo nad wyborem. Było dla mnie oczywiste, że krajem, do którego wyjadę będą Włochy. Od jakiegoś czasu uczyłam się języka, poza tym zachęcała mnie wizja słonecznej pogody, pysznego jedzenia oraz dobrego wina. Czego chcieć więcej?
Piazza Cavour, Ankona;
Źródło: zbiór własny autora
Od zawsze marzyłam o wyjeździe na studia za granicą. Możliwość studiowania przez semestr w innym kraju w ramach programu Erasmus+ wydawała mi się świetną opcją na spełnienie tego marzenia. Podczas aplikacji rozważałam kilka krajów, w których chciałam studiować. Moim pierwszym wyborem była uczelna Trinity College w Dublinie. Decyzja była spowodowana przede wszystkich tym, że w Irlandii językiem urzędowym jest angielski, co było dla mnie bardzo ważne ze względu na chęć podniesienia kompetencji językowych. Byłam bardzo zadowolona, gdy okazało się, że właśnie tam się dostałam.
Dublin jest ponad półmilionowym miastem, położonym bardzo blisko Morza Irlandzkiego.
Mieszka tam wielu Polaków, co powoduje, że na ulicach często można usłyszeć język polski. W stolicy Irlandii oddziały maja również duże międzynarodowe korporacje takie jak: Facebook, LinkedIn czy Apple.
Będąc w Dublinie, warto zobaczyć między innymi:
Old Library Trinity College,
Źródło: Adrian Kukla
Coimbra to z pewnością jedno z bardziej studenckich miast w Europie. Leży w centralnej części Portugalii, nad rzeką Mondego pomiędzy Lizboną a Porto. Pomimo tego, że jest 3. największym miastem w Portugalli, mi wydawała się mała. Na szczęście atrakcji tam nie brakowało. Kilka znaczących miejsc w Coimbrze to: praça da república – miejsce spotkań wszystkich studentów oraz jeden z centralnych punktów Coimbry, escadas monumentai – ogromne schody, które prowadzą do starej części Uniwersytetu, ogród botaniczny, park Mondego położony nad samą rzeką oraz klasztor św. Klary, katedry Se Nova i Se Velha.
Ogród botaniczny;
źródło: zbiór własny autora